Κατοικία στη Βούλα 01

Κατοικία στη Βούλα 01

Η επιλογή του οικοπέδου έγινε με σκοπό την κατασκευή κατοικίας για μόνιμη διαμονή και παραθερισμό.
Η μεγάλη υψομετρική διαφορά εντός του οικοπέδου σε συνδυασμό με τη μεγάλη κλίση προς τα νοτιοδυτικά, τη θέα προς τους λόφους της Βάρκιζας και τη θαλάσσια περιοχή Βούλας-Βουλιαγμένης και, τέλος, ο μεγάλος όγκος υφιστάμενης πολυκατοικίας στα ανατολικά, αποτέλεσαν καθοριστικούς παράγοντες για τη θέση του κτηρίου.

Η διάταξη των χώρων σε τρία επίπεδα και σχήμα Γ, με πλάτη στο βορρά και λιγοστά αντοίγματα στην ανατολή (όπου βρίσκεται η πολυκατοικία) δημιουργεί έναν προφυλαγμένο από τους ανέμους υπαίθριο χώρο στο ισόγειο, στραμμένο στη μεσημβρία, που προστατεύεται από το δυτικό ήλιο με πλευρικά τοιχία και πλάκα οροφής, με ένα μεγάλο κυκλικό άνοιγμα που εξασφαλίζει τον ηλιασμό μιας μικρής πισίνας.

Η είσοδος, σε συνέχεια του κήπου, βρίσκεται στη στάθμη του υπογείου, που περιλαμβάνει χώρο πολλαπλών χρήσεων, τουαλέτα, μηχανοστάσιο, αποθήκη και γκαράζ δύο θέσεων με ανελκυστήρα για το ισόγειο και τον όροφο.

Η υποδοχή, το καθιστικό με το τζάκι, η τραπεζαρία, η τουαλέτα επισκεπτών και οι ανοικτές κλίμακες από την είσοδο και προς τον όροφο αποτελούν τη μία από τις δύο ενότητες χώρων του ισογείου, ενώ η δεύτερη περιλαμβάνει το χώρο εργασίας, την κουζίνα και το καθημερινό.

Σε δύο χωριστές ενότητες έχει οργανωθεί και ο άνω όροφος.
Η πρώτη, με το δωμάτιο των γονέων, τον προθάλαμο, το λουτρό και την ιματιοθήκη, βρίσκεται σε απόσταση από τα παιδικά υπνοδωμάτια και το λουτρό τους, που βλέπουν σε μία κλειστή αυλή και αποτελούν μέρος της δεύτερης ενότητας.

Γύρω από το κεντρικό, ορθογώνιο άνοιγμα, που επιτρέπει την οπτική επικοινωνία με τους χώρους υποδοχής του ισογείου, τοποθετήθηκαν το γραφείο και ο ξενώνας. Συρόμενα, πτυσσόμενα και ανοιγόμενα πετάσματα παρέχουν τη δυνατότητα στο γραφείο και τον ξενώνα να μετατρέπονται σε κλειστούς ή ανοικτους χώρους, ανάλογα με τις ανάγκες.

Το διώροφο εξωτερικό αίθριο που περιβάλλεται από το σπίτι και την ελεύθερη προς τη θέα βεράντα του ορόφου, ορίζεται από την πέργκολα και αποτελεί συνέχεια του εσωτερικού, επιτρέπει άπλετο φωτισμό και αναδεικνύει την πλαστική μορφή των όγκων της κατοικίας.

Το έργο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Θέματα Χώρου + Τεχνών (τεύχος 18, 1987) και αναφέρεται στο βιβλίο Αναγνώσεις της Ελληνικής Μεταπολεμικής Αρχιτεκτονικής του Πάνου Τσακόπουλου (δημοσιευμένο το 2014).